M’i puthe buzët gjer në dhembje,
Tani duhen shëruar,
Po s’m’i shërove gjer në mbrëmje,
Ta marrim dhe më shtruar.
Përpara ke natën e tërë,
E mira ime, ti!
Ajo ç’ka mbetet për t’u bërë
Është puthja mbushur shpirtësi.
– Heinrih Heine, “M’i puthe buzët”