Poezi nga Federico Garcia Lorca
Kitara – Federico Garcia Lorca
Ia nis vajtimit
kitara.
Copë-copë bëhen
kupat e agimit.
Ia nis vajtimit
kitara.
Është e kotë,
dot s’e ndalon.
Është e pamundur,
s’e ndalon dot.
Qan e s’pushon
ashtu siç vajton uji,
qan si era që mbi dëborë
pret e shkon.
E pamundur është
dot s’e ndalon.
Vajton për gjëra
që kushedi ku i la.
Për rërën përvëluese të Jugut
që kamelie të bardha kërkon.
Qan për shigjetën që shkoi huq,
për mbrëmjen pa mëngjes,
për zogun e parë që vdiq
përmbi degë.
Oh, kitarë!
Zemër e plagosur rëndë